دولت‌ها با وجود تحریم وعده رشد اقتصادی ندهند
اقتصاد ایران: یک کارشناس اقتصادی با بیان اینکه علت اصلی مشکلات اقتصادی در دهه نود دولت‌ها بوده‌اند، گفت: در دوره‌ای ما همه چیز را تعطیل کردیم و در انتظار خارج از کشور نشستیم که این دوره به هیچ عنوان قابل دفاع نیست.
به گزارش خبرگزاری اقتصادایران، امیر غلامی کارشناس اقتصادی در خصوص مهم‌ترین موانع رشد اقتصادی کشور در دهه 90، گفت: علت اصلی مشکلات اقتصادی در دهه نود دولت‌ها بوده‌اند. در واقع طی این دهه، دولت‌ها در اداره کشور ناتوان بوده‌اند.
وی افزود: برخی معتقد هستند که تحریم‌ها عامل اصلی عدم پیشرفت اقتصاد ایران در دهه 90 است؛ این درست است که تحریم‌ها عامل مهمی در این مسیر محسوب می‌شود اما تمامی دولت‌ها با وجود اینکه شرایط تحریم را می‌دانستند، برای انتخابات شرکت کردند و به مردم قول دادند.
این کارشناس اقتصادی با بیان اینکه موضوع تحریم یک پدیده غیرمنتظره نبوده و پیش از آن نیز وجود داشته، گفت: در نتیجه تداوم آن نیز قابل پیش‌بینی بود. یک دولت منطقی و عاقل می‌توانست تداوم تحریم‌ها را پیش‌بینی کند هر چند که می‌توانست در جهت رفع آن نیز اقدام کند. دولت‌ها در چنین شرایطی ادعا کردند که می‌توانند، رشد اقتصادی را افزایش دهند اما موفق نشدند.
وی با اشاره به اینکه علت این عدم موفقیت این است که دولت‌ها در این دهه شناخت درستی از اقتصاد ایران نداشتند، گفت: تحریم‌ها باعث شد تا درآمدهای نفتی کاهش پیدا کند. در پی این اتفاق سرمایه‌گذاری دولتی و به طبع آن سرمایه‌گذاری بخش خصوصی نیز کاهش پیدا می‌کند. وقتی سرمایه‌گذاری از محل درآمدهای نفتی کاهش یافت دولت‌ها باید نسبت به تعیین سیاست‌های صحیح در جهت جیران این کمبود سرمایه گذاری اقدام می‌کردند.
غلامی ادامه داد: متاسفانه هر دو دولتی که در این دهه روی کار آمد، در این زمینه کم کاری کرد. این دولت‌ها می‌توانستند با سرمایه‌گذاری از طریق منابع بانک‌های موجود، اتکا به ظرفیت‌های داخلی و مدیریت منابع ارزی اقتصاد کشور بهتر مدیریت کنند اما در اجرای این سیاست‌ها ناموفق بودند.
وی افزود: در یک دوره‌ای ما همه چیز را تعطیل کردیم و در انتظار خارج از کشور نشستیم که این دوره به هیچ عنوان قابل دفاع نیست. این امکان وجود داشت که کمبود سرمایه‌گذاری را از راه‌های دیگر جبران کنیم و با منابع ارزی محدود اداره اقتصاد را بهتر انجام دهیم.
به طور مثال می‌توانستیم به جای ارزپاشی یا صرف منابع ارزی برای خروج سرمایه از کشور، که در مقطعی به 20 میلیارد دلار در سال نیز رسید، مدیریت حساب‌های ارزی را انجام دهیم و منابع ارزی را صرف واردات مواد اولیه تولید کنیم. می‌توانستیم بر روی تسهیلات‌دهی بانک‌ها که هزاران میلیارد تومان در سال است، تمرکز کنیم اما این اقدامات را انجام ندادیم. در نیتجه تبعات تحریم را پذیرفتیم و اقدامی در مقابل آن اقدامی انجام ندادیم.
وی گفت: در واقع دولت‌ها در این دهه علت اصلی رشد پایین بودند چراکه متغیر تورم متغیر غیرمنتظره‌ای برای ما نبوه است.