کارشناسان سلامت می‌گویند کاهش میل جنسی همیشه به معنای اختلال نیست و در بسیاری موارد می‌توان با تغییرات ساده سبک زندگی آن را بهبود بخشید. به گفته متخصصان، افزایش فعالیت بدنی یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر است؛ زیرا حتی میزان اندکی ورزش منظم می‌تواند سطح انرژی، خلق‌وخو، سلامت قلب و کاهش وزن را بهبود داده و در نتیجه، میل جنسی را تقویت کند.

مطالعات نشان می‌دهد چاقی و کم‌تحرکی با اختلال عملکرد جنسی ارتباط مستقیم دارد. در تحقیقی مشخص شد مردانی که شاخص توده بدنی (BMI) بالاتری داشتند، ۳۰ درصد بیشتر در معرض اختلال نعوظ قرار داشتند و حدود نیمی از آنها با کاهش عملکرد جنسی مواجه بودند. همچنین سلامت قلب و آمادگی قلبی ـ عروقی در زنان، یکی از عوامل مهم در کیفیت برانگیختگی جنسی محسوب می‌شود.

در حوزه تغذیه نیز پژوهش‌ها نشان می‌دهد برخی خوراکی‌ها مانند صدف خام، آووکادو، انواع توت‌، اسفناج، هندوانه و سبزیجات معطر می‌توانند با بهبود گردش خون و افزایش انرژی، میل جنسی را تقویت کنند. در مقابل، مصرف الکل، چربی‌های اشباع و ترانس، نعناع، ریشه شیرین‌بیان و برخی محصولات سویا ممکن است باعث کاهش میل جنسی شوند.

یکی دیگر از عوامل مهم، مدیریت استرس است. استرس مزمن با افزایش هورمون کورتیزول می‌تواند هورمون‌های جنسی را کاهش دهد. تکنیک‌های آرام‌سازی، مدیتیشن، یوگا و حذف عوامل استرس‌زا از جمله راهکارهای توصیه‌شده است.

تحقیقات همچنین کیفیت خواب را عاملی تعیین‌کننده می‌داند. رعایت بهداشت خواب، تنظیم ساعت خواب، دوری از صفحه‌نمایش‌ها در شب و پرهیز از مصرف کافئین و الکل پیش از خواب می‌تواند به بهبود میل جنسی کمک کند.

از سوی دیگر، کارشناسان روابط عاطفی می‌گویند احساس نزدیکی عاطفی با شریک زندگی، نقش قابل‌توجهی در افزایش میل جنسی دارد. توجه، گفت‌وگوی بیشتر، لمس‌های محبت‌آمیز و شناخت زبان عشق یکدیگر از جمله توصیه‌های متخصصان است. در موارد لزوم، مشاوره زوج‌درمانی نیز می‌تواند مؤثر باشد.

پژوهش‌ها درباره افراد ترنسجندر نیز نشان می‌دهد کاهش میل جنسی پس از هورمون‌درمانی معمولاً موقتی است و بسیاری از افراد با گذشت زمان به سطح قبلی یا بالاتر بازمی‌گردند.

به طور کلی، متخصصان تأکید می‌کنند کاهش میل جنسی امری شایع و اغلب قابل درمان است و افراد می‌توانند با مشورت پزشک و ایجاد تغییرات در شیوه زندگی، بهبود قابل‌توجهی در این زمینه تجربه کنند.