حسین سماوات، از چهره‌های اثرگذار تاریخ مطبوعات یزد، پس از شصت سال فعالیت بی‌وقفه در عرصه خبر و رسانه، هشتم آذر ۱۴۰۴ در هشتادسالگی در جزیره قشم درگذشت و پیکرش در قطعه نام‌آوران خلدبرین یزد آرام گرفت.

حسین مسرّت نویسنده و پژوهشگر فرهنگ یزد، که پنجاه‌سال دوستی و همکاری با سماوات را در کارنامه دارد، در گفت‌وگو با ایسنا به مرور زندگی حرفه‌ای و شخصیت فرهنگی او پرداخته و این فقدان را «حسرتی بزرگ» برای مطبوعات یزد توصیف کرد و گفت: حسین سماوات در دهه ۱۳۵۰ با تشویق استاد احمد خضری یزدان وارد دنیای مطبوعات شد و همکاری خود را با ده‌ها نشریه آغاز کرد.

وی گفت: سماوات تا سال ۱۳۵۷ با روزنامه‌های معتبری چون اطلاعات، کیهان، آیندگان و پست تهران و همچنین هفته‌نامه‌های محلی مانند «طوفان یزد»، «ناصر» و «ملک یزد» همکاری گسترده داشت.

او افزود: سماوات علاوه بر فعالیت مطبوعاتی، از سال ۱۳۴۸ گزارشگر رادیو و تلویزیون ملی ایران در یزد بود و این تجربه‌ها او را به یکی از دقیق‌ترین و پرتلاش‌ترین چهره‌های رسانه‌ای یزد تبدیل کرد.

مسرّت با اشاره به زندگی اولیه او گفت: حسین سماوات در چهارم آذر ۱۳۲۴ در برزن مالمیر یزد به دنیا آمد. از دوران دبستان با تشویق استاد خضری یزدان پایش به مطبوعات باز شد. بعدها به آموزش و پرورش رفت، اما هیچ‌گاه از دنیای خبر فاصله نگرفت.

این پژوهشگر تاریخ یزد ادامه می‌دهد: پس از انقلاب، سرپرستی روزنامه‌های پرتیراژ آیندگان و بامداد برعهده او بود و پس از تعطیلی آن‌ها مدتی به کار آزاد روی آورد، اما توزیع روزنامه، آن علاقه قدیمی‌اش، را کنار نگذاشت. در دهۀ ۱۳۶۰ با «ملک یزد» همکاری کرد و سپس به مدیریت داخلی هفته‌نامۀ «فضیلت» پرداخت.

مسرت یکی از مهم‌ترین دوره‌های کاری سماوات را همکاری با روزنامه «خاتم یزد» در دهه ۱۳۸۰ دانست و گفت: این نشریه یکی از بهترین و پرخواننده‌ترین روزنامه‌های تاریخ یزد شد و سماوات نقشی مهم در این موفقیت داشت.  سپس به «پرگار» و در سال ۱۳۸۶ به هفته‌نامۀ «ندای یزد» پیوست و در آن، ستون «یادها و خاطره‌ها» را طی نزدیک به ۷۰۰ شماره نوشت که امروز منبعی ارزشمند برای شناخت حافظۀ فرهنگی و اجتماعی یزد است.

مسرّت تأکید کرد: بازنشستگی در زندگی سماوات معنا نداشت. او در شصت سال فعالیت مطبوعاتی هزاران گزارش، یادداشت و گفت‌وگو نوشت و در سال ۱۴۰۲ نگارش زندگی‌نامه خود را آغاز کرد، اما تنها بخش نخست آن نوشته شد و ادامه‌اش آرزو ماند.

وی با اندوه گفت: سخت است برای دوستی قلم بزنی که پنجاه سال همراهت بود و همیشه راهنما. سماوات فقط یک روزنامه‌نگار نبود؛ او تاریخ زنده مطبوعات یزد بود.

مسرّت همچنین نبود هرگونه مراسم رسمی برای پاسداشت این چهره اثرگذار را تأسف‌بار دانسته و می‌گوید: تنها یک نشست کوچک به همت استاد کاظم کشمیرشکن در چهارم آذر ۱۴۰۴ و به مناسبت زادروز او برگزار شد.

در پایان، مسرّت بیتی از سروده محمدحسین خدایی‌زاده «شیوا» را مناسب‌ترین بدرقه برای سماوات دانست و خواند:
سماوات، فرزانه استاد بود / به گیتی در اندیشه آزاد بود
قلم را بگو اشک بارد ز غم / برفت آن که او معنی داد بود

انتهای پیام