در این میدان، هر تصمیم راهبردی می‌تواند نه‌تنها سرنوشت یک شرکت، بلکه جایگاه کل صنعت‌خودرو آلمان را در بازارهای جهانی تحت‌تاثیر قرار دهد. بازار خودروهای برقی که تا چند سال پیش به‌عنوان آینده قطعی صنعت معرفی می‌شد، اکنون با پرسش‌های تازه‌ای روبه‌رو است.

کاهش تقاضا در برخی بازارهای کلیدی، هزینه‌های سنگین توسعه فناوری و محدودیت‌های زیرساختی، بسیاری از پیش‌بینی‌های خوش‌بینانه را به چالش کشیده است. در همین حال، برندهای لوکس اروپایی باید میان حفظ میراث سنتی خود و پاسخ‌گویی به فشارهای نوین، تعادلی دشوار برقرار کنند.

این وضعیت، فضای رقابت را پیچیده‌تر از همیشه ساخته است. شرکت‌هایی که زمانی پیشگام نوآوری‌های برقی بودند، اکنون ناچارند استراتژی‌های خود را بازنگری کنند و مسیرهای تازه‌ای برای حفظ سودآوری بیابند. آن‌چه در ادامه می‌آید، روایت یکی از مهم‌ترین تصمیم‌های راهبردی در این عرصه است؛ تصمیمی که می‌تواند آینده رقابت جهانی در بخش خودروهای لوکس را دگرگون کند.

فاجعه برقی‌سازی

پورشه با کشیدن ترمز انقلاب خودروهای برقی خود و بازگشت به پیشرانه‌های بنزینی، ضرری ۶ میلیارد دلاری به فولکس‌واگن تحمیل کرده است. همچنین پورشه با تاخیر در عرضه چندین مدل تمام برقی جدید، یک شوک بزرگ به شرکت مادر خود، فولکس‌واگن، وارد کرده است. این تصمیم استراتژیک که به دلیل کاهش تقاضا و افزایش هزینه‌ها گرفته شده، سود گروه فولکس‌واگن را بیش از ۶ میلیارد دلار کاهش می‌دهد و آینده بازار خودروهای برقی لوکس را در هاله‌ای از ابهام فرومی‌برد.

این خودروساز نامدار، برنامه‌های خود برای عرضه یک شاسی‌بلند پرچم‌دار برقی را لغو کرده و در عوض، عمر تولید مدل‌های بنزینی و هیبریدی خود را افزایش داده است.

دلایل اصلی این عقب‌نشینی، تقاضای کمتر از حد انتظار برای خودروهای برقی گران‌قیمت در بازارهای کلیدی چین و آمریکا، فشارهای تعرفه‌ای و افزایش سرسام‌آور هزینه‌های تولید اعلام شده است. درنتیجه این اتفاق، فولکس‌واگن پیش‌بینی بازده عملیاتی فروش خود برای سال ۲۰۲۵ را از ۴ تا ۵ درصد به تنها ۲ تا ۳ درصد کاهش داده است.

البته این اولین باری نیست که پورشه در مسیر گذار به دوران برقی، استراتژی خود را تغییر می‌دهد اما مقیاس این تاخیر بسیار قابل‌توجه است. تقاضا برای خودروهای برقی لوکس، به‌ویژه در بازارهایی که مشتریان با تخفیف‌های سنگین رقبا یا تعرفه‌های بالا روبه‌رو هستند، کاهش یافته است.

برای مثال، تخفیف 7هزارو500 دلاری فدرال آمریکا برای بسیاری از مدل‌ها در پایان ماه سپتامبر منقضی می‌شود و این موضوع نمایندگی‌ها را برای خلاص شدن از موجودی انبار به تکاپو انداخته است. به همین دلیل، پورشه به‌جای پافشاری رویکرد تمام برقی، به نقاط قوت اصلی خود تکیه می‌کند.

این شرکت همچنان در حال بررسی راه‌هایی برای راضی نگه‌داشتن طرفداران وفادار خود با اقداماتی مثل تولید تعداد بیشتری از مدل افسانه‌ای ۹۱۱ با گیربکس دستی است.

همچنین این شرکت تصمیم به بازگرداندن کیمن و باکستر بنزینی گرفته است درحالی‌که قبلا قرار بود نسل جدید این مدل‌ها صرفا الکتریکی باشد. یکی دیگر از دلایل این عقب‌نشینی به حاشیه سود بازمی‌گردد. هزینه‌های بالای توسعه و افزایش تعرفه‌ها، خودروهای برقی لوکس را تحت‌فشار قرار داده است.

پورشه با افزایش طول عمر مدل‌های بنزینی محبوبی مانند ماکان و کاین، این تاخیر را جبران می‌کند. درعین‌حال، این شرکت نوآوری‌هایی مانند شارژ بی‌سیم برای کائن برقی آینده را معرفی خواهد کرد؛ قابلیتی که به گفته این برند، می‌تواند نیاز به اتصال خودرو به شارژر را از بین ببرد. استراتژی فولکس‌واگن و پورشه، مشابه حرکت رقبایی مانند مرسدس و ب‌ام‌و است که آن‌ها نیز به‌جای تمرکز روی آینده‌ای تمام برقی، با تولید مدل‌های هیبریدی و پیشرانه‌های متنوع، ریسک خود را کاهش داده‌اند.

اصلاح مسیر آینده

تاخیر پورشه در عرضه خودروهای برقی و بازگشت به مدل‌های بنزینی و هیبریدی، ضربه‌ای ۶ میلیارد دلاری به گروه فولکس‌واگن وارد کرده و چشم‌انداز بازار خودروهای لوکس برقی را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است.

تصمیم اخیر پورشه مبنی بر عقب‌نشینی از برنامه‌های تمام‌برقی و تمرکز دوباره بر مدل‌های بنزینی و هیبریدی، یکی از مهم‌ترین تحولات در صنعت خودرو اروپا محسوب می‌شود. این تغییر مسیر نه‌تنها پیامدهای مالی سنگینی برای گروه فولکس‌واگن داشته بلکه آینده رقابت در بازار خودروهای لوکس برقی را نیز تحت تاثیر قرار داده است.

در سال‌های اخیر، فشارهای سیاسی و اقتصادی اتحادیه اروپا، همراه با رقابت شدید برندهای آمریکایی و چینی، خودروسازان سنتی آلمانی را به سمت سرمایه‌گذاری گسترده در فناوری‌های برقی سوق داده بود.

پورشه نیز با معرفی پروژه‌های پرچم‌دار مانند شاسی‌بلند برقی و نسل جدید مدل‌های اسپرت، قصد داشت جایگاه خود را در این عرصه تثبیت کند. اما کاهش تقاضا در بازارهای کلیدی مانند چین و آمریکا، هزینه‌های سرسام‌آور توسعه و محدودیت‌های تعرفه‌ای، این استراتژی را با چالش جدی مواجه ساخت. از منظر صنعتی، این عقب‌نشینی نشان می‌دهد که بازار خودروهای برقی لوکس هنوز به بلوغ کامل نرسیده است.

مصرف‌کنندگان در بسیاری از کشورها همچنان نسبت به قیمت بالا، محدودیت‌های زیرساخت شارژ و افت ارزش خودروهای برقی تردید دارند. در نتیجه، برندهایی مانند پورشه ترجیح داده‌اند با افزایش عمر تولید مدل‌های محبوب بنزینی و هیبریدی ریسک خود را کاهش دهند و جریان نقدینگی پایدارتر ایجاد کنند.

از منظر اقتصادی، این تصمیم پیامدهای گسترده‌ای برای گروه فولکس‌واگن دارد. پیش‌بینی سود عملیاتی این گروه برای سال ۲۰۲۵ از ۴ تا ۵ درصد به تنها ۲ تا ۳ درصد کاهش یافته است.

چنین افتی می‌تواند توان سرمایه‌گذاری فولکس‌واگن در پروژه‌های آینده را محدود کند و جایگاه آن را در رقابت جهانی با برندهایی مانند تسلا، بی‌ام‌و و مرسدس‌بنز تضعیف کند.

از منظر ژئواقتصادی، عقب‌نشینی پورشه نشانه‌ای از تغییر رویکرد کلان صنعت خودرو اروپا است. بسیاری از برندهای لوکس اروپایی، از جمله مرسدس و بی‌ام‌و نیز به جای تمرکز صرف بر آینده تمام‌برقی، به تولید مدل‌های هیبریدی و متنوع روی آورده‌اند تا ریسک بازار را مدیریت کنند.

این تغییر رویکرد می‌تواند تاثیر مستقیمی بر سیاست‌های اتحادیه اروپا در زمینه ممنوعیت فروش خودروهای درون‌سوز تا سال ۲۰۳۵ داشته باشد و احتمال بازنگری در این سیاست‌ها را افزایش دهد. از منظر برندینگ، پورشه تلاش دارد با معرفی نوآوری‌هایی مانند شارژ بی‌سیم برای مدل‌های آینده، همچنان تصویر خود را به‌عنوان پیشگام فناوری حفظ کند.

این اقدام نشان می‌دهد که هرچند مسیر تمام‌برقی به تعویق افتاده، اما نوآوری و سرمایه‌گذاری در فناوری‌های آینده همچنان بخشی از استراتژی این برند باقی مانده است.

در نهایت، باید گفت که تصمیم پورشه برای تاخیر در عرضه خودروهای برقی، نماد واقع‌گرایی جدید در صنعت خودرو اروپا است؛ واقع‌گرایی‌ای که بر اساس شرایط بازار، هزینه‌های توسعه و فشارهای رقابتی شکل گرفته است.

این تحول نشان می‌دهد که گذار به خودروهای برقی لوکس، برخلاف پیش‌بینی‌های خوش‌بینانه، مسیری پرچالش و زمان‌بر خواهد بود. اگرچه این عقب‌نشینی ضربه‌ای کوتاه‌مدت به فولکس‌واگن وارد کرده، اما می‌تواند در بلندمدت به بازتعریف استراتژی‌های پایدارتر و متنوع‌تر در صنعت خودرو جهانی منجر شود.