نتایج پژوهش آنان نشان می‌دهد که چگونه زباله‌های صنعت نساجی که یکی از بزرگترین آلاینده‌های جهان محسوب می‌شود می‌تواند به ساخت مصالح ساختمانی که سخت‌تر و برای محیط زیست بهتر هستند، کمک کند.

هر ساله در سراسر اروپا، میلیاردها تن زباله تولید می‌شود و صنایع نساجی و ساخت‌وساز سهم زیادی در این مشکل دارند.  مدیریت زباله‌های صنعت نساجی دشوار است زیرا اکثر پارچه‌ها از مواد ترکیبی و حاوی رنگ، پوشش و سایر مواد افزودنی هستند. فقط بخش کوچکی از لباس‌های استفاده شده برای بازیافت جمع‌آوری و بخش حتی کوچکتری به منسوجات جدید تبدیل می‌شوند بنابراین اکثر لباس‌های قدیمی در محل‌های دفن زباله سوزانده یا دفن و  موجب ایجاد آلودگی و آزاد شدن میکروپلاستیک‌ها می‌شوند.

از آنجا که بازیافت لباس به الیاف جدید هنوز از نظر فنی چالش برانگیز است، پژوهشگران به دنبال کاربردهای ارزشمند دیگری برای منسوجات دور ریخته شده هستند. یکی از حوزه‌های امیدوارکننده، صنعت سیمان و بتن بوده که به فرآیندهای انرژی‌بر متکی است و مقادیر زیادی دی‌اکسیدکربن (CO₂) تولید می‌کند. پژوهشگران معتقدند که ترکیب ضایعات صنعت نساجی در سیمان می‌تواند انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش داده و عملکرد مصالح ساختمانی را بهبود بخشد.

ریموندا کوبیلیوته از دانشکده فناوری شیمی دانشگاه «کاوناس» اظهار کرد: کاهش میزان سیمان پرتلند معمولی مورد استفاده در ساخت‌وساز برای کاهش تاثیرات زیست‌محیطی ضروری است.

بسیاری از گروه‌های تحقیقاتی سراسر جهان در تلاش هستند تا بخشی از سیمان را با مواد جایگزین - مانند ضایعات صنعتی - بدون تضعیف محصول نهایی جایگزین کنند و پژوهشگران «کاوناس»  به تازگی نتایجی را منتشر کردند که نشان می‌دهد مواد رسی ضایعاتی می‌توانند با موفقیت جایگزین بخشی از سیمان سنتی شوند و عملکرد قوی خود را حفظ کنند.  بر اساس این ایده، گروه پژوهشی همچنین با ضایعات نساجی آزمایش‌هایی انجام داد و نتایج چشمگیر بود.

هنگامی که مقادیر کمی از الیاف پلی‌استر بازیافتی از لباس‌های دور ریخته شده با بتن مخلوط شدند، این ماده ۱۵ تا ۲۰ درصد قوی‌تر شد.  همچنین تغییرات شدید دما را بهتر تحمل کرد و مقاومت بهتری در برابر چرخه‌های انجماد-ذوب نشان داد.  نتایج به این معنی است که ساختمان‌ها و سازه‌های ساخته شده با چنین بتنی می‌توانند در آب‌وهوای سخت دوام بیشتری داشته باشند. این گروه با گرم کردن ضایعات نساجی تا دمای ۳۰۰ درجه سانتی‌گراد در محیطی بدون اکسیژن، پا را فراتر گذاشت.

این فرآیند، گرانول‌های غنی از کربن با پتانسیل انرژی بالا تولید کرد که می‌توانند به‌عنوان سوخت جایگزین مورد استفاده قرار گیرند. سوزاندن این سوخت، خاکستر به جا می‌گذارد و پژوهشگران «کاوناس» کشف کردند که این خاکستر می‌تواند سیمان را نیز تقویت کند.

نتایج آزمایش‌های آنان نشان داد که جایگزینی تا ۷.۵ درصد سیمان معمولی با خاکستر نساجی، مقاومت فشاری ماده را تا ۱۶ درصد افزایش می‌دهد. این رویکرد نه فقط ضایعات ارسالی به محل‌های دفن زباله را کاهش می‌دهد، بلکه انتشار دی‌اکسیدکربن (CO₂) را در طول تولید سیمان نیز نزولی خواهد کرد.

کوبیلیوته می‌گوید: این فناوری هنوز در مراحل اولیه خود قرار دارد، اما پتانسیل آن واضح است.

سایت ساینس گزارش کرد، تبدیل لباس‌های قدیمی به سوخت و سیمان قوی‌تر می‌تواند به حل همزمان دو مشکل زیست‌محیطی - ضایعات صنعت مد و آلودگی ناشی از ساخت‌وساز - کمک و اروپا را به اقتصاد چرخشی و پایدار نزدیک‌تر کند.

انتهای پیام