به گزارش سلامت نیوز به نقل از مهر،افزایش هزینه‌های سلامت و کاهش ارز ترجیحی برای دارو و تجهیزات پزشکی، زنگ خطری برای نظام درمان کشور به صدا درآورده است. کاهش ۶۰۰ میلیون دلاری ارز ترجیحی که به گفته رئیس سازمان غذا و دارو، تأثیرات زیادی در تأمین داروها و تجهیزات پزشکی خواهد داشت، موجب نگرانی کارشناسان حوزه سلامت شده است. به اعتقاد این کارشناسان، این تصمیم می‌تواند باعث تغییرات قابل توجهی در قیمت‌ها و نرخ خدمات درمانی شود که در نهایت هزینه‌های پرداختی از جیب بیماران را به شدت افزایش خواهد داد.

ترکش‌های کاهش ارز ترجیحی برای دارو و تجهیزات پزشکی:

یک کارشناس حوزه تجهیزات پزشکی در واکنش به چنین تصمیمی، با اشاره به احتمال کمبود دارو و تجهیزات، گفت: "اگر این تصمیم قطعی باشد، ما با مشکل کمبود دارو و تجهیزات پزشکی مواجه خواهیم شد و در این صورت، بیماران ممکن است مجبور شوند به درمان‌های خانگی و سنتی روی بیاورند. به عبارت دیگر، ممکن است بیماران به جای مراجعه به پزشک، به استفاده از روش‌هایی مانند دمنوش‌های گیاهی، یا حتی درمان‌های غیرپزشکی مانند شکسته‌بندی در روستاها روی آورند."

در نگاه اول، ممکن است این صحبت‌ها به نظر شوخی بیاید، اما با تأمل بیشتر، واقعیت تلخی آشکار می‌شود. هنگامی که توان مالی بیماران برای درمان‌های پزشکی کاهش می‌یابد و هزینه‌های بیمارستان‌ها به طرز چشمگیری افزایش می‌کند، بسیاری از افراد نمی‌توانند به مراکز درمانی مراجعه کنند و درمان‌های خانگی برایشان گزینه‌ای ارزان‌تر به نظر می‌آید.

هزینه‌های درمانی در بیمارستان‌ها:

در حال حاضر، هزینه‌های درمان در بیمارستان‌های دولتی برای بسیاری از بیماران، حتی در بخش‌های دولتی، سنگین و غیرقابل پرداخت است. به عنوان مثال، هزینه جراحی‌های ساده مانند جراحی ارتوپدی یا جراحی‌های پیچیده‌تر همچون جراحی قلب باز، برای اکثریت مردم بسیار بالا است. این در حالی است که بیمه‌های درمانی نیز نمی‌توانند به طور کامل هزینه‌های درمان را پوشش دهند. این مسئله موجب شده که افراد برای درمان بیماری‌های خود مجبور به هزینه‌های زیاد شوند و در نهایت، به درمان‌های غیررسمی و خانگی روی بیاورند.

حمایت‌های بیمه‌ای ناکافی:

یکی از مشکلات اساسی در این زمینه، ضعف سیستم بیمه‌ای است. بسیاری از بیمه‌ها، به ویژه بیمه‌های پایه، قدرت چندانی در پوشش هزینه‌های درمانی ندارند. به عنوان مثال، سقف بیمه تکمیلی بازنشستگان تأمین اجتماعی به اندازه یک نوبت آزمایش روتین یا یک تصویربرداری پزشکی نیست، و برای بسیاری از بیماران، عملاً استفاده از این بیمه‌ها هیچ کمکی به تأمین هزینه‌های درمانی نمی‌کند.

وضعیت بیماران سالمند:

این وضعیت برای سالمندان، که به طور خاص به مراقبت‌های پزشکی بیشتری نیاز دارند، بحرانی‌تر است. سالمندان که به بیماری‌هایی نظیر دیابت، چربی خون، پوکی استخوان، آرتروز و مشکلات قلبی مبتلا هستند، بیشتر از دیگر گروه‌های سنی به خدمات پزشکی نیاز دارند. اما با توجه به محدودیت‌های مالی و افزایش هزینه‌های درمانی، بسیاری از سالمندان قادر به پرداخت این هزینه‌ها نخواهند بود. در چنین شرایطی، بیماران سالمند بیشتر از دیگران به درمان‌های خانگی و سنتی روی خواهند آورد.

تبعات تصمیمات دولت در حوزه سلامت:

کارشناسان و متخصصان حوزه سلامت هشدار می‌دهند که این تصمیمات و بخشنامه‌ها می‌تواند فشار بیشتری بر دوش مردم و به ویژه بیماران کم‌درآمد بیفکند. کاهش ارز ترجیحی دارو و تجهیزات پزشکی نه تنها منجر به افزایش هزینه‌های درمانی خواهد شد، بلکه ممکن است بسیاری از بیماران را از دسترسی به خدمات درمانی محروم کرده و به روند درمانی آنان آسیب بزند. در نهایت، چنین اقداماتی می‌تواند به دور شدن از اهداف برنامه‌های توسعه کشور منجر شود که بر پایه بهبود دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی برای همه اقشار جامعه استوار است.

اگرچه هدف دولت از کاهش ارز ترجیحی دارو، مدیریت منابع ارزی کشور و کاهش هزینه‌ها بوده است، اما این تصمیم می‌تواند پیامدهای منفی بسیاری به دنبال داشته باشد. از یک سو، افزایش هزینه‌های درمانی و از سوی دیگر، کمبود دارو و تجهیزات پزشکی می‌تواند وضعیت درمان در کشور را بحرانی کند. در این شرایط، بیماران کم‌درآمد به اجبار به درمان‌های خانگی و سنتی روی خواهند آورد که ممکن است به سلامت آنها آسیب بیشتری وارد کند. بنابراین، نیاز به اصلاح سیاست‌ها و افزایش حمایت‌های بیمه‌ای برای گروه‌های آسیب‌پذیر بیش از پیش احساس می‌شود.