به گزارش خبرنگار مهر، خبر شوکه کننده کاهش ۶۰۰ میلیون دلاری ارز ترجیحی دارو و تجهیزات که به نقل از رئیس سازمان غذا و دارو، بازتاب رسانه‌ای پیدا کرده است؛ موجبات نگرانی کارشناسان حوزه سلامت شده است. زیرا، این مقدار کاهش ارز ترجیحی، بر روی تأمین دارو و تجهیزات؛ اثرگذار خواهد بود و می‌تواند قیمت‌ها و نرخ خدمات را دستخوش تغییراتی کند که منجر به افزایش پرداختی از جیب بیمار شود.

یک کارشناس حوزه تجهیزات پزشکی، در واکنش به چنین تصمیمی از سوی دولت، گفت: اگر چنین تصمیمی قطعی باشد، با این کمبود راهکار نپذیرفتن بیماران یا استفاده از «دست و پای چوبی» و «دمنوش» و «عنبرنسا» برای درمان بیماری‌ها است. مثلاً می‌شود با چوب جعبه میوه آتل بست یا جای جراحی به سراغ شکسته بند در روستاها رفت.

شاید در نگاه نخست، حرف‌های این کارشناس دستمایه شوخی و طنز باشد؛ اما اگر کمی تأمل کنیم، متوجه خواهیم شد که قدرت مالی اکثر بیماران، این جرأت را از آنها می‌گیرد که سراغ درمان‌های پزشکی در مراکز درمانی و بیمارستان‌ها بروند و لاجرم؛ باید به درمان‌های خانگی روی بیاورند.

همین حالا هم هزینه‌های درمان در بیمارستان‌های دولتی، برای خیلی از بیماران؛ سنگین است و از پس آنها بر نمی آیند. وقتی قرار باشد که بیمه‌ها در حمایت از هزینه‌های سلامت مردم؛ کوتاهی کنند، معلوم است که افزایش هزینه‌ها به جیب مردم سرریز خواهد شد و در نتیجه آن؛ باید قید درمان در بیمارستان را بزنند.

هزینه یک جراحی ارتوپدی ساده در بخش دولتی را در نظر بگیرید و یا عمل جراحی قلب باز، یا جراحی چشم و…، که می‌تواند برای اکثریت مردم و بیماران در کشورمان، خیلی سنگین و بعضاً غیرقابل پرداخت باشد. در چنین اوضاع و احوالی، حمایت‌های بیمه‌ای اگر کم رنگ تر شود؛ چه عاقبتی در انتظار بیماران خواهد بود.

به گفته یک کارشناس اقتصاد سلامت، مگر یک مستمری بگیر چقدر حقوق ماهانه دارد که بخواهد برای درمان بیماری، پول پزشک و دارو بدهد. بیمه‌های پایه هم که قدرت چندانی در حمایت از هزینه‌های درمان بیماران ندارند.

سقف بیمه تکمیلی بازنشستگان تأمین اجتماعی، به اندازه یک نوبت آزمایش روتین یا یک تصویربرداری پزشکی نیست؛ که بخواهد به فکر سلامت خود باشد.

این در حالی است که افراد سالمند، بیشتر از دیگر رده‌های سنی، درگیر انواع بیماری‌های هستند. از چربی خون گرفته تا دیابت و پوکی استخوان و آرتروز و مشکلات قلبی و…، که نیاز است تحت مراقبت‌های لازم قرار بگیرند و همواره چکاب شوند.

به نظر می‌رسد با چنین دستورالعمل‌ها و بخشنامه‌هایی در حوزه سلامت، شرایط را برای مردم و بیماران، سخت‌تر می‌کنیم و از اهداف برنامه‌های توسعه کشور؛ دور می‌شویم.