برترین‌ها - آیدا فلاحیان: در چند سال اخیر، نمایش‌های موزیکال در ایران رونقی قابل توجهی پیدا کرده‌اند؛ آثاری پرزرق‌وبرق که هرچند هزینه تولیدشان بالاست و قیمت بلیتشان هم گاها سر به فلک می‌کشد، اما با این وجود تماشاگران زیادی را به خود جذب می‌کنند.

بر خلاف تصور این نمایش‌های موزیکال صرفا برای مخاطبان کم سن و سال ساخته نمی‌شوند و حالا می‌بینیم که از سوی بزرگسالان نیز حمایت می‌شوند.البته که این خود نکته‌ای امیدوارکننده برای تنوع در فضای تئاتر است.

این روزها تالار وحدت تهران میزبان یکی از همین پروژه‌های جاه‌طلبانه است؛ نمایش موزیکال «رابین‌ هود». داستانی کلاسیک که سال‌هاست در نسخه‌های بی‌شمار سینمایی، تلویزیونی و انیمیشنی بازآفرینی شده و حالا به زبان موسیقی و اجرا، به کارگردانی ماهان حیدری روی صحنه تالار وحدت آمده است. این اجرا بیش از هر چیز از انیمیشن مشهور این داستان الهام گرفته و همان جهان رنگارنگ، با کاراکترهایی که حیوانات جنگل هستند را بازسازی می‌کند.

گریم، طراحی لباس، صحنه‌پردازی و نورپردازی، همگی نقش پررنگی در شکل‌گیری فضای بصری کار دارند؛ اما شاید مهم‌ترین شگفتی این موزیکال حضور استعدادهای کم‌سن‌وسالی باشد که طی دو ساعت اجرا پر تلاطم، مسلط و بدون افت، بخش بزرگی از بار داستان را بر دوش کشیدند. حضور آن‌ها نه‌تنها ضرباهنگ نمایش را حفظ می‌کند، بلکه به آن روح و تازگی قابل‌توجهی می‌دهد.

در فرم اجرایی، کارگردان(که خودش شاعر اثر است) برای حفظ پویایی و زنده ماندن ریتم کار تا آخرین لحظه، به سراغ طیفی متنوع از سبک‌های موسیقی می‌رود؛ از موسیقی ایرانی گرفته تا راک و هیپ‌هاپ. این تنوع جسورانه باعث شده اجرا در تماس مستقیم‌تری با تماشاگر قرار بگیرد و فضای موزیکال، مدرن‌تر، ریتمیک‌تر و نزدیک‌تر به سلیقه نسل جوان شود.

صد البته که داستان رابین هود موزیکال اندک تفاوت‌هایی هم با داستان واقعی دارد. داستانی که ماهان حیدری برای مخاطب ایرانی روایت می‌کند صرفا درباره یک قانون شکن شریف به نام رابین هود نیست. او تلاش کرده‌ است آزادی و صلح طلبی را نیز در دل نمایش به مخاطب ارائه دهد.

«رابین هود» بیش از یک قصه ماجراجویانه است؛ روایتی درباره آزادی، آرامش و حقِ زیستن در جهانی عادلانه‌تر. مفاهیمی که هرچند بارها شنیده‌ایم، اما گاهی  در هیاهوی زندگی، گم‌ می‌شوند. این نمایش تلاش می‌کند یادآوری کند که نبرد برای عدالت همیشه از دل امید و زیبایی شروع می‌شود؛ درست همان‌طور که رابین هود، با تمام افسانه‌ای بودنش، از دل یک جنگل تاریک داستانی روشن برای مردمش ساخت. و به قول یکی از پرده‌های زیبای این نمایش موزیکال، همه ما می‌توانیم یک رابین هود باشیم.