حجت‌الاسلام محمود صفی‌زاده در محفل نورانی انس با قرآن کریم که روز سه‌شنبه ۲۰ آبان‌ماه با حضور جمعی از اساتید، دانشجویان و چهره‌های قرآنی در دانشگاه کردستان برگزار شد، با قرائت بخشی از بیانات امام علی (ع) مبنی بر اینکه «قرآن دوای دردهای شماست»، اظهار کرد: بهترین و رساترین سخن، کلام خداوند تبارک و تعالی است که هدایت‌گر و شفادهنده قلوب است.

وی با استناد به روایات، انس با قرآن را موجب احاطه رحمت و نور الهی بر انسان دانست و گفت: «حملت القرآن هم المأنسون به رحمت الله»؛ کسانی که با قرآن مأنوس هستند، تحت پوشش رحمت الهی قرار می‌گیرند و به نور خداوند متصل می‌شوند.

معاون فرهنگی دانشگاه کردستان ادامه داد: قرآن یک نامه از سوی خداوند است که برای هدایت ما انسان‌ها نازل شده است. نکته مهم این است که قرآن را باید بیش از آنکه یک کتاب بدانیم، یک موجود زنده(حی) در نظر بگیریم، زیرا از سوی خدای حی نازل شده است.

حجت‌الاسلام صفی‌زاده با بیان اینکه هر آیه قرآن پیامی برای تک‌تک ما دارد، افزود: هنگام قرائت قرآن، این‌گونه تلقی کنیم که قرآن همین الان در حال نزول است و مستقیماً برای من حرف دارد. او راهگشای دردهای بی درمان، آرامش‌بخش نگرانی‌ها و اضطراب‌های درون است.

وی در پایان تأکید کرد: صرف خواندن قرآن کافی نیست؛ ما باید تلاش کنیم تا معنای آن را بفهمیم، آن را بر دل و جان خود بگذاریم و آن را زندگی کنیم، چرا که قرآن نقشه راهی است که پروردگار عالم برای ما ترسیم کرده است. ان‌شاءالله به برکت قرآن، قلب و جان همه ما منور شود.

گفت‌وگو با خداوند در نماز و تلاوت قرآن؛ والاترین دیدار انسان با خالق است

حجت‌الاسلام حبیب حاتمی در ادامه این محفل قرآنی، با اشاره به جایگاه والای گفت‌وگو با بزرگان و مقایسه آن با ارتباط انسان با خالق هستی، اظهار کرد: اگر قرار باشد با مسئولان عالی‌رتبه کشور دیدار داشته باشیم، نهایت دقت و آمادگی را به خرج می‌دهیم، اما بالاتر از همه این دیدارها، فرصت سخن گفتن با خداوند متعال است؛ نمازی که ما می‌خوانیم، گفت‌وگوی بنده با پروردگار است و هنگامی که قرآن تلاوت می‌کنیم، خداوند با ما سخن می‌گوید.

وی افزود: حضرت زهرا(س)می‌فرماید: از دنیای شما، سه چیز را دوست دارم؛ یکی از آن‌ها تلاوت قرآن است، چرا که در هنگام قرائت قرآن، انسان احساس می‌کند خداوند مستقیم با او سخن می‌گوید.

مسئول نمایندگی نهاد رهبری در دانشگاه کردستان تأکید کرد: باید بکوشیم هم در نمازمان که گفتگو با خداست، و هم در تلاوت قرآن که خدا با ما سخن می‌گوید، حضور قلب و توجه واقعی داشته باشیم تا این ارتباط، رزق معنوی ما گردد.

انتهای پیام