به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مناقب و فضایل امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام، نه‌تنها در منابع شیعه به‌تفصیل آمده، بلکه در بسیاری از کتاب‌های معتبر اهل سنت نیز نقل شده است؛ آن‌چنان‌که جای هیچ‌گونه تردیدی در عظمت شخصیت آن حضرت باقی نمی‌گذارد. از شجاعت و علم تا زهد و عدالت، هر یک از ویژگی‌های حضرت علی علیه‌السلام، مورد اذعان بزرگان فریقین قرار گرفته است. به‌ویژه در حوادثی چون غدیر خم، جنگ بدر، خیبر، و نیز در ماجرای خوابیدن در بستر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در لیلة‌المبیت، نام امیرالمؤمنین علیه‌السلام درخششی خاص دارد. این اجماع بر مناقب آن حضرت، نشان‌دهنده جایگاه بی‌بدیل او در تاریخ اسلام و نزد تمامی مسلمانان است. از جمله مناقب ایشان، «مولود کعبه» بودن ایشان است.

حجت‌الاسلام سید مصطفی میرلوحی استاد حوزه و دانشگاه در این باره می‌گوید: یکی از فضایل معروف امیرالمؤمنین علیه‌السلام، ولادت ایشان در خانه‌ی کعبه است؛ تا آنجا که یکی از القاب آن حضرت نیز «ولید الکعبه» است. القاب متعددی چون «امیرالمؤمنین»، «امام المتقین» و «اسدالله الغالب» برای ایشان نقل شده، اما ولادت در خانه‌ی کعبه، ویژگی‌ای است منحصر به فرد. این واقعه، نه تنها از افتخارات شیعه، بلکه روایتی جهانی و مورد توجه بسیاری از علمای اهل سنت نیز هست. حتی کفار و مشرکینی که در آن ایام در مسجدالحرام حضور داشتند، آن را نقل کرده‌اند. چراکه این حادثه مربوط به سالی است که ده سال پیش از بعثت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله اتفاق افتاده است.

.

وی افزود: در این زمینه، می‌توان به نقل علامه دوانی، از علمای بزرگ اهل سنت، اشاره کرد. ایشان در رساله‌ای که تألیف کرده‌اند، درباره علت این‌که اهل سنت به حضرت علی علیه‌السلام لقب «کَرَّمَ الله وجهه» داده‌اند، چنین می‌نویسند: در حالی که اهل سنت برای همه‌ی صحابه از تعبیر «رضی‌الله‌عنه» استفاده می‌کنند، این تعبیر را تنها برای حضرت علی علیه‌السلام به کار نمی‌برند، بلکه از لقب خاص «کرم‌الله وجهه» بهره می‌گیرند؛ زیرا شأن و جایگاه آن حضرت را، حتی در میان صحابه، برتر و متفاوت می‌دانند.

این سخنرانی مذاهبی گفت: یکی از نکات قابل توجه در فضیلت‌های حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام، موضوع لقب خاص «کَرَّمَ اللهُ وجهَه» است که اهل سنت تنها برای آن حضرت به کار می‌برند. در حالی‌که درباره سایر صحابه از تعبیر «رضی‌الله‌عنه» استفاده می‌شود، در مورد امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام از تعبیر «کرم‌الله وجهه» بهره گرفته‌اند و این به دلیل کرامت و طهارت چهره‌ی ایشان است؛ چرا که نه در دوران جاهلیت و نه پس از اسلام، هرگز به بتی سجده نکرده‌اند. این موضوع، در واقع محور یکی از رساله‌های عالمان بزرگ اهل سنت است.

وی افزود: در آن رساله، واقعه ولادت امیرالمؤمنین علیه‌السلام در خانه‌ی کعبه نقل شده است؛ واقعه‌ای که نه فقط در منابع شیعه، بلکه در بسیاری از منابع اهل سنت نیز آمده و حتی برخی از کفار و مشرکین حاضر در مسجدالحرام آن را روایت کرده‌اند. مطابق این گزارش، فاطمه بنت اسد، مادر امیرالمؤمنین، که زنی شریف از خاندان هاشم و همسر ابوطالب، بزرگ قریش بود، در حالی‌که باردار بود، مانند سایر مردم برای طواف وارد مسجدالحرام شد. در روز سیزدهم رجب، ده سال پیش از بعثت، پس از چند دور طواف، وقتی به «رکن یمانی» رسید، درد زایمان بر او عارض شد. در آن حالت، با توسل به خداوند و مقام صاحب این بیت و انبیای الهی، طلب یاری کرد. در این لحظه، دیوار خانه کعبه به طرز معجزه‌آسا شکافته شد و او وارد کعبه شد. سه روز در آن‌جا ماند و سرانجام، امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام را در جوف خانه‌ی خدا به دنیا آورد؛ تنها کسی که چنین افتخاری را در طول تاریخ دارد.

میرلوحی گفت: تصور کنید زنی در میان انبوه جمعیت، در فضای مقدس مسجدالحرام، دچار درد زایمان شود؛ امری که بسیار دشوار و سنگین است. فاطمه بنت اسد، مادر امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام، در چنین وضعیتی قرار گرفت. در لحظات درد، رو به خدا آورد و با تضرع چنین عرضه داشت: «خدایا، به حق صاحب این بیت، به حق اجدادم ابراهیم و اسماعیل، به حق همه پیامبران و به حق این فرزندی که در رحم دارم، مرا یاری کن.» در همان لحظه، در حالی‌که جمعی از مردم ــ مشرکان ــ در مسجدالحرام حاضر بودند، ناگهان مشاهده کردند که دیوار خانه‌ی کعبه شکافته شد. نه اینکه دری باز شود، بلکه خود دیوار به گونه‌ای معجزه‌آسا کنار رفت. فاطمه بنت اسد به درون خانه‌ی کعبه فرا خوانده شد و پس از ورود، دیوار دوباره بسته شد. مردم که این صحنه را دیدند، مات و مبهوت ماندند. برخی گمان کردند دچار خیال یا خواب شده‌اند. برای اطمینان، کلیدداران کعبه را آوردند تا در را بگشایند، اما هرچه تلاش کردند، موفق نشدند. آنگاه یقین کردند که آنچه دیده‌اند، واقعیت بوده است. این واقعه به‌سرعت در سراسر مکه پیچید و به عنوان خبر اول و تکان‌دهنده‌ی آن روز، نقل محافل شد.

وی گفت: پس از سه روز، دیوار بار دیگر گشوده شد و فاطمه بنت اسد در حالی‌که نوزادی نورانی در آغوش داشت، از کعبه بیرون آمد. نخستین کسی که به استقبال او شتافت، وجود مقدس پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله بود. آن بانوی بزرگوار، نوزاد خود را ــ که همان امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام بود ــ در آغوش پیامبر قرار داد. این فضیلت، افتخاری بی‌نظیر در تاریخ انسان است. هیچ‌کس جز امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در جوف خانه‌ی خدا متولد نشده است. حتی حضرت مریم علیهاالسلام، که ولادت حضرت عیسی علیه‌السلام را در عبادتگاه تجربه کرد، طبق آیات قرآن مأمور شد هنگام وضع حمل از آن مکان مقدس خارج شود و به سوی درخت خشکی در فضای باز برود تا در آن‌جا زایمان کند: «وَ هُزِّی إِلَیْکِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَیْکِ رُطَبًا جَنِیًّا». یعنی حتی آن ولادت نیز در درون حرم عبادتگاه نبود، بلکه در حیاط آن انجام شد؛ در حالی‌که امیرالمؤمنین علیه‌السلام در خودِ بیت‌الله الحرام، در قلب حرم، متولد شد.

انتهای‌پیام/