اندورنس، نام کشتی‌ای بود که ارنست شکلتون را در تلاشی شوم برای سفر به جنوبگان در سال ۱۹۱۵ حمل کرد. این کشتی یکی از شگفت‌انگیزترین داستان‌های بقا در تاریخ اکتشافات را به خود اختصاص داد و اکنون، جایگاه تحسین‌شده‌ای در تاریخ قطبی دارد.

کشف بقایای اندورنس در اعماق دریای ودل در سال ۲۰۲۲، شکلتون را دوباره به مرکز توجه تبدیل کرد و هیجان‌ها برای کشف بقایای کشتی کمتر‌شناخته‌شده‌ای به نام «کوئست» را نیز برانگیخت. ارنست شکلتون در زمان مرگش بر اثر حمله‌ی قلبی در سال ۱۹۲۲، در کشتی کوئست به سمت جنوبگان در حرکت بود. کوئست پس از شکلتون، ۴۰ سال دیگر را نیز به دریانوردی گذراند و در سال ۱۹۶۲، در سفری دریایی برای شکار فوک، در سواحل کانادایی اقیانوس اطلس غرق شد.

به‌گزارش نیویورک‌تایمز، جان گایگر که رهبری هیئت اعزامی کشف کوئست را به عهده داشت، اوایل ماه جاری، زمانی که کشتی تحقیقاتی در سواحل نیوفاندلند و لابرادور شناور بود، ناگهان ظهور حالتی غیرعادی را در صفحه‌ی نمایش تشخیص سونار کشتی مشاهده کرد. او بلافاصله متوجه شد که آخرین کشف درباره‌ی زندگی یکی از تحسین‌شده‌ترین کاشفان تاریخ را شاهد بوده است.

الکساندرا شکلتون، نوه‌ی شکلتون، در مصاحبه‌ای درباره‌ی کشف کوئست گفت: «این آخرین رویداد عظیم شکلتون است. هیچ چیز مهم‌تر از این نخواهد بود.»

اما کشف کوئست برای ۲۳ خدمه‌ی هیئت اعزامی، آنقدرها هم آسان نبود. خدمه پس از خروج از بندر سنت جان در روز پنجم ژوئن، مجبور بود که با شرایط وحشتناکی از جمله مه غلیظ و تجهیزات ناکارآمد مبارزه کند. آن‌ها پیش از یافتن بقایای کشتی، ۱۷ ساعت را با استفاده از سیستم‌های سونار به اسکن کف اقیانوس گذرانده بودند. گایگر می‌گوید برای راهنمایی، به خود شکلتون روی آوردم.

یکی از ویژگی‌های شاخص شکلتون صبر بود، صبوری و عزم راسخ. شکلتون با اعمال فداکارانه‌ای که در سال ۱۹۱۵ و پس از غرق‌شدن اندورنس در یخ‌های دریای ودل، برای نجات جان خدمه‌اش انجام داد، به یاد آورده می‌شود. غرق‌شدن اندورنس باعث شد که مسافرانش در یخ‌دشت‌ها سرگردان شوند. وقایع سخت و تقریباً باورنکردنی پس از غرق‌شدن اندورنس، باعث شد تا شکلتون مهارت‌هایش را به نمایش بگذارد و به عنوان یکی از بزرگ‌ترین رهبران تمام دوران، شهرت شایسته‌ای را به دست آورد.

کشتی اندورنس ماه‌ها پس از گیرافتادن در یخ‌ها، در نهایت غرق شد و شکلتون و ۲۷ خدمه نیز بر روی یخ‌پاره‌های شناور گرفتار شدند و رویای آن‌ها برای تبدیل‌شدن به اولین انسان‌هایی که با پای پیاده در جنوبگان قدم برمی‌دارند، از بین رفت. شکلتون تعدادی از افرادش را با قایق‌های کوچک به سمت جزیره‌ی جورجیای جنوبی فرستاد و بدین صورت، موفق به نجات جان خدمه شد. در آن زمان، دو سال بود که اندورنس سفرش را از انگلستان آغاز کرده بود. اگرچه افراد در شرایط وخیمی بودند، شکلتون برای همسرش امیلی نوشت: «زندگی هیچکس از دست نرفت و ما شرایطی جهنمی را از سر گذرانده‌ایم».

صبر آقای گایگر نیز در نهایت به نتیجه‌ی لذت‌بخشی ختم شد. حوالی ساعت هفت بعد از ظهر روز نهم ژوئن، زمانی که گایگر در آزمایشگاه تحقیقاتی قایق در حال رصد صفحه نمایش سونار بود، ناگهان ظهور شکل عجیبی را مشاهده کرد. گایگر می‌گوید خیلی سریع متوجه شدم که این سیگنال به کوئست مربوط است. کشتی سالم است. روی دیرک خود نشسته است، دکلش پایین است و در کف دریا دیده می‌شود.

گایگر بلافاصله همه‌ی خدمه‌ی کشتی را به آزمایشگاه فراخواند، یکی از این افراد دیوید میرنز بود، کاشف کهنه‌کار کشتی‌های غرق‌شده که به برنامه‌ریزی این سفر کمک کرد. میرنز می‌گوید خدمه از خوشحالی بالا و پایین می‌پریدند و به پشت یکدیگر می‌زدند. همه‌ی افراد شور و شعف بسیار زیادی را تجربه کردند.

سپس، خدمه دوباره تمرکز کردند و برای پنج ساعت، سونار کشتی را بر روی بقایا متمرکز و تصاویر بیشتری را زوایای مختلف جمع‌آوری کردند. در نهایت، کارشناسان حاضر در کشتی توانستند به طور قطع اعلام کنند که کوئست را پیدا کرده‌اند.

میرنز می‌گوید قدم بعدی، بازگشت به دریای لابرادور در اواخر سال جاری برای جمع‌آوری عکس‌ها و فیلم‌های بیشتر از بقایای کشتی غرق‌شده است.

شکلتون قصد داشت که از کوئست برای کاوش بخشی از جنوبگان بهره ببرد که در روز پنجم ژانویه ۱۹۲۲، در کابین کشتی درگذشت. کوئست در آن زمان در نزدیکی جورجیای جنوبی لنگر انداخت، جزیره‌ای که جان خدمه‌ی کشتی اندورنس را نجات داده بود.

به نقل از انجمن جغرافیای کانادا، کوئست چهار دهه‌ی بعد از مرگ شکلتون را به عملیات‌های نجات و اکتشاف و همچنین، به سفرهای شکار فوک گذراند. در پنجم مه ۱۹۶۲، کوئست نیز در یکی از سفرهایش به سرنوشتی مشابه اندورنس دچار شد. انجمن جغرافیای کانادا اعلام کرد که کوئست در یخ‌ها آسیب دید و در سواحل نیوفاندلند و لابرادور غرق شد. خدمه‌ی کوئست از حادثه جان سالم به در بردند.

بیش از یک قرن از مرگ شکلتون در کشتی کوئست می‌گذرد، اما داستان سفرهای او و وصف قدرت رهبری‌اش در کتاب‌ها، فیلم‌ها و حتی دروس دانشگاهی، همچنان مورخان و مردم را مجذوب خود می‌کند. گایگر می‌گوید تجربه‌ی یافتن کوئست، یکی از شیرین‌ترین تجارب زندگی او بوده است.