به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ همه‌ساله بیماران زیادی برای درمان بیماری‌های خود از شهرستان‌ها به بیمارستانهای شهر تهران مراجعه می‌کنند؛ بیمارانی که پس از انتظار طولانی‌مدت در صف نوبت‌دهی بیمارستان‌ها، راهی تهران می‌شوند تا زودتر در نوبت جراحی یا آغاز روند درمان خود قرار بگیرند و یا به دلیل نبود امکانات و تجهیزات مناسب در شهرستان خود، مجبور به سفر به تهران می‌شوند و علاوه بر هزینه‌های درمانی، متحمل هزینه‌های سنگین اقامت خود و همراهانشان در پایتخت می‌شوند.

اگر گذرتان به بیمارستان‌های شهر تهران افتاده باشد حتماً صحنه چادرخوابی همراهان بیمارانی را دیده‌اید که از شهرستان برای مداوای بیماری خود به تهران آمده‌اند. همراهانی که گاهی مجبور می‌شوند روزها و هفته‌ها در خیابان‌های اطراف بیمارستان‌ها در چادرهای مسافرتی یا خودروهای خود مستقر شوند تا امور درمانی بیمارانشان به سرانجام برسد.

بررسی‌های خبرنگار تسنیم از چند بیمارستان بزرگ تهران حکایت از این دارد که ارائه خدمات درمانی در شهرستان‌ها، وضعیت مطلوبی ندارد و هنوز تا رسیدن به هدف دسترسی آحاد جامعه به خدمات درمانی، فاصله زیادی داریم.

برای بررسی علت عمده مراجعات مردم از شهرستان‌ها به تهران، به تعدادی از این بیمارستان‌های پرمراجعه، سر زدیم.

چرا بیماران از شهرستان به بیمارستان امام خمینی(ره) می‌آیند؟

انتهای بلوار کشاورز، در خیابانی که به نام دکتر قریب و در مجاورت بیمارستان امام خمینی (ره) است؛ تا چشم کار می‌کند چادرهای مسافرتی دیده می‌شود. تعدادی از همراهان بیماران که با خود چادر نیاورده‌اند نیز در فصول گرم سال زیر نور آفتاب یا زیر سایه‌ی درختان روی یک تکه زیرانداز یا یک پتوی مسافرتی می‌خوابند و در فصول سرد سال نیز به دنبال محلی گرم مانند نمازخانه و مساجد می‌گردند.

به سراغ یکی از چادرها می‌روم که دو مرد داخلش نشسته‌اند و چای می‌نوشند. جلو می‌روم و خود را خبرنگار معرفی می‌کنم؛ یکی از مردها میخواهد از من کارت شناسایی درخواست ‌کند اما مرد جوانتری که کنارش نشسته میان حرفش می‌پرد و می‌گوید:‌ «اگر سوالاتت کمکی به حالمان می‌کند؛ بپرس!» می‌خواهم بدانم چرا به تهران آمده‌اند و در شهرستان خود مداوا نشده‌اند.

یکی از مردها می‌گوید:‌ « از استان اردبیل- شهرستان پارس آباد آمده‌ایم؛ بیمار پدرمان است که به اینجا آورده‌ایم؛ کشکک زانوی بیمارمان دچار مشکل است؛ در شهرستان خودمان پزشک هست اما می‌گویند امکاناتی که موردنیاز است در شهرستان ما نیست؛ ما هفت هفته است که منتظریم در تهران نوبت بیمارمان شود که در بیمارستان جراحی شود. سه بار به تهران آمده‌ایم و در نهایت از سوی بیمارستان امام خمینی تماس گرفتند و گفتند امروز ساعت 9 صبح باید اینجا باشیم. می‌گویند یک هفته دیگر نیز باید صبر کنیم تا کارهای تشخیصی نهایی برای بیمار انجام و جراحی آغاز شود.»

چند نفر دیگر که کمی آن طرف‌تر چادر زده‌اند مکالمه‌ام با این افراد را می‌شنوند؛ نزدیکتر می‌روم تا از علت مراجعه‌شان به تهران بگویند؛ مرد میانسالی که اضطراب در چهره‌اش نمایان است می‌گوید: «از ساری به تهران آمده‌ایم. دخترم بیمار بوده و آورده‌ام تا اینجا بیماری‌اش را تشخیص دهند. اطلاعات دقیقی از بیماری دخترم نداریم؛ در ساری به ما گفتند به تهران بروید تا بیماری در آنجا تشخیص داده شود.»

از نبود امکانات حداقلی رفاهی در خیابان‌های اطراف بیمارستان گلایه دارد و می‌افزاید:‌ «حتی یک سرویس بهداشتی مناسب و قابل استفاده برای همراهان بیمار در محیط بیرونی بیمارستان وجود ندارد و نمی‌دانیم چند روز دیگر باید معطل تست‌های تشخیصی دخترمان باشیم تا بتوانیم به شهر خودمان بازگردیم.»

کمی آن طرف‌تر، چند زن و مرد جوان نشسته‌اند؛ به چهره‌هایشان می‌خورد از یکی از استان‌های جنوبی کشور آمده باشند؛ می‌گویند از رودبار جنوب استان کرمان آمده‌اند اما نام دقیق مریضی بیمارشان را نمی‌دانند. یکی از پسران جوان که برادر بیمار است می‌گوید:‌ «خواهرم بیماری زنانه دارد و در شهرستانمان پزشک متخصص و دستگاه پیشرفته‌ای برای تشخیص بیماری‌اش وجود ندارد. شهرستان ما بیمارستان دارد اما پزشک خوب و متخصص در این شهر نمی‌ماند؛ عمده پزشکانی که می‌آیند تازه کارند و تا زمانی که مهارتشان افزایش پیدا کند در این منطقه می‌مانند و بعد هم می‌روند جای بهتر و پردرآمدتر.»

خطاب به من می‌گوید:‌ «اگر پای درد مردم بنشینی خیلی حرفها برای گفتن داریم. اگر حرف ما را قبول نداری می‌توانی یک تیم همراه با ما به رودبار جنوب بفرستی تا وضعیت درمان آنجا را ببینی؛ چند روزی است که خواهرم در بیمارستان امام (ره) تهران بستری شده تا بیماری اش تشخیص داده شود و نمی‌دانیم چند روز دیگر باید اینجا بمانیم.»

یکی از زن‌ها که کنارش نشسته از بی‌حوصلگی پرسنل گلایه دارد اما به آنها حق می‌دهد که در این شلوغی بیمارستان، کسی حوصله پاسخگویی به بیمار را نداشته باشد.

مراجعه از شهرستان‌های اطراف تهران و هزینه بالای رفت و برگشت به شهرستان

وارد حیاط بیمارستان می‌شوم؛ داخل بیمارستان زیر سایه درختان، چند نفر زیرانداز انداخته و نشسته‌اند؛ در میان جمعیت یک زن جوان که تسبیح به دست دارد و زیر لب ذکر می‌گوید توجهم را جلب می‌کند. جلو می‌روم تا با او گفتگو کنم. حال مساعدی ندارد و می‌گوید از شهرستان دماوند تهران آمده است.

همسرش دچار سکته مغزی شده و با هلیکوپتر او را به بیمارستان امام(ره) آورده‌اند زیرا امکانات لازم را برای درمان خونریزی و سکته مغزی نداشتند؛ حساب روزهایی که چشم انتظار درمان شوهرش است از دستش دررفته اما می‌گوید نزدیک به 17 روز است که در بیمارستان چشم انتظار بهبود یافتن همسرش است! گاهی نیز با تاکسی اینترنتی به تهران می‌رود اما به دلیل هزینه بالای رفت و آمد، برخی شب‌ها مجبور است به خانه‌اش در دماوند بازنگردد و همین جا یک گوشه توی حیاط بیمارستان استراحت کند.

هرچند تصور می‌شود که عمده مراجعات بیماران از شهرستان‌های دورافتاده به تهران باشد اما این‌طور نیست و بسیاری از همراهان بیماران می‌گویند از شهرستان‌های اطراف تهران برای پیگیری درمان بیمارانشان به تهران مراجعه کرده‌اند.

یک زن میانسال که می‌گوید برای مشکل کبد همسرش از پاکدشت تهران مراجعه کرده، علت مراجعه‌اش به تهران را عدم دسترسی به پزشکان متبحر در شهرستان پاکدشت عنوان می‌کند. او که از روند خدمت‌رسانی و نیروهای بکارگیری شده در پاکدشت رضایت چندانی ندارد می‌گوید:‌ «در بیمارستان پاکدشت بدن همسرم به دارویی که به او تزریق کردند حساسیت نشان داد و تمام بدنش کهیر زد و سپس بیمار را به تهران آوردم تا روند درمانش در مرکز شهر ادامه یابد؛ 6 روز است که اینجا هستیم و تاکسی اینترنتی هم 150 هزار تومان تا پاکدشت هزینه دارد و بنابراین نمیتوانیم به خانه برگردیم چون وسیله‌ای هم برای برگشت نداریم. پاکدشت بیمارستان دارد و از اینجا تمیزتر و نوسازتر است اما پزشک متخصص متبحر ندارد که خیالمان از روند درمانش راحت شود.»

همراهان بیماران: پزشکان تهرانی بهترند!

برخی دیگر از همراهان نیز بر این باورند که در تهران به دلیل گستردگی امکانات و تعدد مراکز درمانی تخصصی و فوق تخصصی، سطح رسیدگی به بیماران مطلوب‌تر است و یا پزشکان متخصص بیشتر و ماهرتری در پایتخت حضور دارند که می‌توانند گره از روند درمان بیمارشان بگشایند.

از جمله یکی از این همراهان، مردی است که از آذربایجان شرقی، شهر تبریز؛ پدر خود را که دچار مشکل مغزی است به تهران آورده است. او می‌گوید اگرچه در تبریز نیز پزشکان متخصص خوبی حضور دارند اما به خواست خودمان به تهران آوردیمش چون فکر می‌کنیم ارائه خدمات تخصصی در پایتخت بهتر باشد؛ از روند رسیدگی به بیمارش نیز رضایت دارد و آن را خوب توصیف می‌کند.

کمی آن طرف‌تر چند مرد که دشداشه به تن کرده‌اند، به زبان عربی با هم صحبت می‌کنند؛ یکی از آنها می‌گوید‌ از اهواز به اینجا آمده‌اند؛ آن طور که روایت می‌کند؛ پدر پیری دارند که در اهواز عمل آپاندیس انجام داده و مدتی پس از جراحی، به دلیل لخته شدن خون، سکته کرده است. میگوید در اهواز رسیدگی خوبی به بیمار نمی‌شد و کمبود نیرو وجود داشت و بیمار دچار عفونت نیز شده و پس از آن تصمیم گرفتند به تهران بیایند. میگوید از روز شنبه فقط کارهای تشخیصی انجام شده و می‌گویند بعد از انجام این مراحل تشخیص می‌دهند که بیمار قابل درمان است یا نه؛ بار اولی است که به تهران می‌آیند و تصورشان این بوده که چون بیمارستان واقع در پایتخت است رسیدگی بهتری صورت می‌گیرد اما اطلاع نداشته که بیمارشان، تنها کسی نیست که از شهرستان برای مداوا به اینجا آمده و تصور اینهمه شلوغی را در این بیمارستان نداشته است.

نبود برخی تجهیزات پزشکی در شهرهای کوچک

میخواهم از بیمارستان امام (ره) خارج شوم که لباس خاص و رنگارنگ دو زن توجهم را جلب می‌کند؛ میگویند:‌ «از اطراف چاربهار آمده‌ایم و بیمارمان مریضی قلبی دارد؛ در چابهار نتوانستند کار خاصی برایش انجام دهند. چند ماه پیش به بیمارستان مراجعه کردیم و گفتند دستگاه آنژیوگرافی نیست؛ در شهر دیگری آنژیوگرافی انجام دادیم اما مشکل بیمارمان حل نشد و به همین دلیل به تهران آمدیم تا ببینیم مسئله چیست.»

از هزینه‌های بالای استقرار در پایتخت گلایه دارد و می‌گوید ماندن در تهران دیگر برایشان نمی‌صرفد و اگر روال به همین شکل ادامه یابد مشخص نیست باید هزینه‌های این سفر درمانی را از کجا تأمین کنند.

علل مراجعه مردم به بیمارستان طالقانی

بیمارستان طالقانی نیز از دیگر بیمارستان‌های پرمراجعه پایتخت است و همین امر باعث شد تا سری به آنجا نیز بزنیم.

تمایل بیمار به ادامه روند درمان در تهران

زنی که از استان اردبیل عازم تهران شده می‌گوید مادرش برای مداوای خود که نیاز به دیالیز دارد به خواست خود به اینجا آمده زیرا مدعی است علاوه بر ارائه خدمات درمانی با کیفیت بالاتر، می‌تواند از نظر پزشکان متخصص باتجربه‌تری بهره‌مند شود.

11 روز است در خودرو می‌خوابم...

خیابان‌های منتهی به بخش‌ بستری بیمارستان، پر از خودروهایی است که مردم داخل آنها منتظر نشسته‌اند و یا در حال استراحتند. یکی از همراهان بیمار مردی جوان است که می‌گوید: بیمارم مریضی قلبی دارد و از اسلامشهر به اینجا آمده‌ایم. همسرم را به چند جای مختلف بردم اما مشکلش به خوبی تشخیص داده نشد و حالا به اینجا آمده ایم؛ 11 روز است که در خودروی شخصی‌ام می‌خوابم تا نتایج درمان همسرم که در بخش بستری شده مشخص شود.

می‌پرسم چرا در همان شهر خودتان درمان را ادامه ندادید؟ می‌گوید: برای دریافت درمان بهتر، یا باید پارتی داشته باشی که خدمات باکیفیت و توجه خوبی به بیمار داشته باشند و یا به تهران بیایی.

نبود جای مناسب برای اسکان همراهان بیماران

زن دیگری از لرستان به اینجا آمده، وقتی میپرسم برای چه به تهران آمدی؟ می‌گوید: هیچی در شهرستان پیدا نمی‌شود. برای یک آنژیوگرافی باید یک ماه و نیم در انتظار باشیم. مادرم رابرای بستری آورده‌ایم اما گفتند چندساعت منتظر بمانید تا تخت خالی و بیمار بستری شود.

می‌پرسم دیگر چه مشکلی دارید؟ بی پرده و بدون رودربایستی می‌گوید:‌ آوارگی. حتی یک جای مناسب هم برای استراحت همراهان بیمار در حیاط بیمارستان در نظر گرفته نشده است.

ارجاع بیمار به تهران توسط پزشک متخصص شهرستان

برخی بیماران نیز می‌گویند پزشکی که در شهرستان‌شان بوده، گفته برای ادامه درمان به تهران بیایند. برای مثال مردی که می‌گوید دخترش را از گلستان به تهران آورده بلکه راهی برای مداوای او پیدا شود؛ اعلام می‌کند که دکتری که دخترش را ویزیت کرده به او گفته برای درمان به مشهد یا تهران بروید. آنطور که می‌گوید، بیمارش توده‌ای در شکمش دارد که پیش از این جراحی شده اما دوباره به تهران برگشته‌ تا پزشک ویزیتش کند و علائمی که جدیداً بروز کرده را مورد بررسی قرار دهد.

همانطور که در سایر بیمارستان‌ها نیز مشاهده شد؛ بسیاری از بیماران نیز از شهرستان‌های اطراف تهران برای درمان خود به مرکز استان مراجعه می‌کنند از جمله بیماری که از دختری 25 ساله و اهل هشتگرد است و مشکل روده دارد. اظهار می‌کند: آمده‌ام بستری شوم اما می‌گویند تا ساعت سه باید منتظر بمانی تا تخت خالی پیدا شود. پزشک خودم کرج بود هشتگرد هم بیمارستان دارد اما امکانات خوبی ندارد و پزشکان خوب درتهران بیشتر هستند؛ دکتر خودم ترجیح داد برای معاینه توسط پزشکان باتجربه‌تر بهتر است به اینجا بیایم.

بیمار دیگر، مردی از اهالی شهر ری است که در پاسخ به سوالم درباره علت مراجعه‌ بیمارش می‌گوید: فعلا سردرگمیم و بیمار در بخش جراحی بستری شده و برای انجام آندوسکوپی به اینجا آمده‌ایم تا پس از تشخیص، همینجا بستری و در صورت لزوم جراحی شود. او هم علت مراجعه به مرکز استان را وجود اساتید به نام پزشکی عنوان و اظهار می‌کند که اطمینان بیشتری به روند ارائه خدمات توسط پزشکان باتجربه‌تر دارد.

علل مراجعه مردم به بیمارستان رسول اکرم (ص)

بیمارستان رسول اکرم(ص) واقع در غرب تهران نیز از دیگر بیمارستان‌های مورد بررسی ما در این گزارش میدانی بوده است. در بدو ورود به بیمارستان، لباس‌های کردی یک مرد مسن و یک پسر جوان که روی نیمکت کنار همدیگر نشسته‌اند، توجهم را به خود جلب می‌کند. می‌گویند از شهرستان مهاباد به تهران آمده‌اند.

از آنجا که بیمارستان حضرت رسول یکی از بیمارستان‌های مشهور انجام جراحی‌های گوش و حلق و بینی است، بخش عمده‌ای از مراجعین شهرستان‌ها را بیمارانی تشکیل می‌دهند که برای انجام اعمال جراحی در این حوزه به تهران آمده‌اند. به گفته این بیمار مهابادی، امکانات لازم برای انجام عمل جراحی پیشرفته گوش در آن شهر وجود ندارد و به همین دلیل این بیمار سال گذشته برای جراحی به این مرکز مراجعه کرده بوده و حالا برای پیگیری مجدد رونددرمان به اینجا آمده است.

بیمار دیگر زنی میانسال است که از شهرستان شیروان به دلیل ورم شدید دست و پا به تهران آمده است؛ آنطور که می‌گوید ابتدا درمان خود را در شهرستان خودشان انجام داده و به مدت چهار ماه در شهرستان تحت درمان بوده است اما نه تنها نتیجه‌ای نگرفته بلکه وضعیت او بدتر نیز شده؛ همین امر موجب شده تا از درمان بیماری در شهر خود صرف نظر کند و راهی پایتخت شود. جزو بیمارانی است که مشکلی برای اسکان ندارد و می‌گوید منزل پسرش در شهریار است؛ البته از هزینه‌های بالای رفت و آمد از شهریار به تهران نیز گلایه دارد.

پزشک شهرستان‌مان گفت برای درمان به تهران بروید!

یکی دیگر از موارد ارجاع بیمار توسط پزشک از شهرستان به تهران، بیماری است که از بانه به پایتخت آمده و می‌گوید مشکل دیسک کمر دارد؛ ادامه می‌دهد: شهرستان ما بیمارستان دارد اما کادر مجرب ندارد؛ اول از بانه به ارومیه رفتیم و آنجا گفتند بهتر است یک پزشک تهرانی شما را ویزیت کند.

همراه بیمار دیگری نیز از ورامین بیمار را به این بیمارستان آورده و می‌گوید خود پزشک ورامین گفت به این بیمارستان مراجعه کنیم تا اقدامات درمانی در تهران ادامه پیدا کند؛ آنطور که می‌گوید تشخیص نهایی پزشک این بوده که عمل جراحی رحم برای او انجام گیرد.

مراجعه از شهرستان‌ها به بیمارستان بزرگ تأمین اجتماعی تهران

در آخر به سراغ یکی از پرمراجعه‌ترین بیمارستان‌های تأمین اجتماعی واقع در نزدیکی برج میلاد تهران رفتیم.

عمده بیماران، علت مراجعه به این بیمارستان را پوشش بالای هزینه خدمات درمانی توسط بیمه تأمین اجتماعی عنوان می‌کنند اما از شلوغی کلافه‌کننده بیمارستان نمی‌توان چشم‌پوشی کرد.

بیماری که برای بررسی مشکل قلبی خود از کرج به بیمارستان میلاد آمده، میگوید اگرچه در کرج این تخصص وجود دارد و برخی پزشکان متخصص خوب در کرج مطب دارند اما در بخش خصوصی هزینه‌ها بالاست و توان مراجعه به آنجا را ندارد و از سویی دیگر به پزشکان بیمارستان میلاد اطمینان بیشتری برای درمان دارد.

به نظر می‌رسد حجم بالایی از مراجعات به این بیمارستان تحت پوشش تأمین اجتماعی، از استان البرز و شهرستان‌های اطراف تهران باشد.

بیماری که از شهر پرند برای مشکل عروقی خود به اینجا مراجعه کرده، می‌گوید اگرچه در پرند بیمارستان و متخصص وجود دارد اما ترجیح داده به بیمارستان داخل تهران مراجعه کند تا درمان باکیفیت‌تری دریافت کند.

پدری که پسر نوجوانش را از اسلامشهر به بیمارستان میلاد آورده نیز می‌گوید پسرم بیماری کلیوی دارد؛ در اسلامشهر نیز پزشک متخصص وجود دارد اما رسیدگی خوبی در آنجا صورت نمی‌گیرد. مدعی است که به دلیل شلوغی بیمارستان‌های موجود در این شهرستان، خدمات درمانی ارائه شده، کشش انبوه جمعیت را ندارد‌. از بی‌توجهی کادر درمان به بهبود کیفیت خدمت‌رسانی به بیماران نیز گله دارد و می‌گوید زمانی که به بیمارستان شهرش مراجعه می‌کند؛ پزشکان وقت کافی برای ویزیت هر بیمار نمی‌گذارند.

مراجعه دوره‌ای از شهرستان‌ها برای بررسی وضعیت درمانی

همانند بسیاری از بیمارستان‌های دیگر، بیمارستان میلاد نیز سالانه میزبان حجم زیادی از بیمارانی است که قبلاً از خدمات درمانی این بیمارستان استفاده کرده‌اند و حالا برای پیگیری روند درمان مجبور به مراجعه مجدد به اینجا هستند از جمله یکی از بیماران، زنی میانسال است که از استان لرستان به تهران آمده؛ پیش از این جراحی مغز انجام داده و از عمل جراحی خود رضایت داشته اما حالا برای پیگیری وضعیت درمان به اینجا آمده‌است. در پاسخ به این سوال که چرا این جراحی را در استان سکونت خود انجام نداده می‌گوید به نظرم آن زمان در لرستان جراح فوق تخصص خوبی وجود نداشت و به همین دلیل به تهران آمدم.

آن‌چه در این گزارش به آن پرداخته شد؛ بخشی از صحبت‌های خبرنگار تسنیم با بیماران مراجعه‌کننده از شهرستان‌ها به تعدادی از بیمارستان‌های بزرگ تهران بود. بررسی‌های میدانی خبرنگار تسنیم از بیمارستان‌های پرمراجعه پایتخت، نشان داد علت عمده مراجعه مردم، ارجاع بیمار از سوی خود پزشکان، تصور ارائه خدمات درمانی باکیفیت بسیار بالاتر در تهران نسبت به شهرستان‌ها، نبود برخی امکانات و تجهیزات برای انجام جراحی‌ها و روش‌های تشخیصی پیچیده و فوق تخصصی و نبود پزشک متخصص یا کمبود پزشک باتجربه در سطح شهرستان‌ها و مراجعه برای ادامه روند درمان یا چکاپ‌های دوره‌ای است.

در پی این موضوع به گفت‌وگو با روسا و معاونین سه دانشگاه علوم پزشکی واقع در پایتخت شامل دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران و شهید بهشتی، پرداختیم که نتایج حاصل از این گفتگوها نیز نشانگر بالابودن حجم مراجعات مردم از شهرستان‌ها به پایتخت است.

65 درصد مراجعین بیمارستان بزرگ تهران از شهرستان می‌آیند

زالی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به تسنیم می‌گوید: بررسی ما در ماه گذشته نشان داد که 65 درصد بیماران یکی از بیمارستان‌های بزرگ آموزشی تهران، از شهرستان آمده بودند در حالی که بسیاری از این افراد می‌توانستند در شهرستان خود خدمات درمانی را دریافت کنند.

هر بیمار از شهرستان 2.4 نفر همراه به تهران می‌آورد

قناعتی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران نیز درباره این معضل به تسنیم می‌گوید: حداقل 20 درصد مراجعین بیمارستان‌های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران از شهرستان‌ها به این بیمارستان‌ها مراجعه می‌کنند. بسیاری از بیماران در اطراف بیمارستان امام خمینی(ره) چادر زده‌اند که امیدواریم با همکاری سازمان‌های مربوطه، بتوانیم مجوز تأسیس همراه‌سراها در اطراف بیمارستان‌های بزرگ شهر را دریافت کنیم تا خیرینی که آماده همکاری در این زمینه هستند بتوانند این کار را آغاز کنند.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه داد: هر بیمار که به تهران مراجعه می‌کند، به طور میانگین 2.4 نفر نیز همراه دارد که باید برای اسکان آنها تدابیری اندیشیده شود.

ترابی؛ مدیرکل روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران نیز می‌گوید:‌ ما در مجموعه بیمارستان‌های تحت پوشش دانشگاه، بیمارانی را پذیرش می‌کنیم که گاهاً به دلیل مشکلات و نیازشان به خدمات پزشکی فوق تخصصی، امکان پذیرش شدن در بیمارستان‌های دیگر را ندارند. شاید بتوان گفت حدود 70 درصد مراجعین بیمارستان بزرگی مانند بیمارستان امام خمینی(ره) از شهرستانها آمده‌اند.

وی درباره علت مراجعه بیماران از شهرستانها به بیمارستان‌های تحت پوشش دانشگاه می‌افزاید: گاهی بیماری نیاز به نوعی خدمات پزشکی فوق تخصصی دارد که در شهرستان خودش وجود ندارد و نیاز به آن تخصص نیز در آن شهرستان زیاد نیست. یعنی تعداد بیمارانی که باید توسط آن پزشک متخصص در یک شهرستان کوچک ویزیت شوند شاید به تعداد انگشتان دست در  آن شهرستان نرسد و بنابراین از دید سیاستگذاران نیز منطقی نیست که برای تعداد بسیار محدودی بیمار در یک شهرستان کوچک، یک فوق تخصص در هر شهر مستقر شود و همین امر باعث می‌شود بیماران به بیمارستانهای مرجع مانند بیمارستان امام(ره) مراجعه کنند. البته میز خدمت الکترونیک در دانشگاه علوم پزشکی تهران راه اندازی شده تا پیگیری روند درمان بیمار به صورت الکترونیک و بدون نیاز به مراجعه مجدد از شهرستان به تهران انجام شود.

مراجعه 45 درصد بیماران به بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی ایران از خارج شهر تهران!

توکلی، معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی ایران نیز درباره ارجاعات از شهرستانها به تهران به تسنیم می‌گوید: حدود 45 درصد بیمارانی که به بیمارستان‌های تحت پوشش این دانشگاه مراجعه می‌کنند از خارج شهر تهران می‌آیند‌. البته این آمار در بیمارستان‌های مختلف متفاوت است؛ برای مثال در بیمارستان سوختگی، میزان ارجاعات بیشتر است و در بیمارستان حضرت رسول به دلیل اینکه برخی خدمات جنبه قطبی و کشوری دارند، میزان مراجعه مردم از شهرستان‌ها بیشتر است.

بخش زیادی از مراجعاتی که در این گزارش به آن پرداخته شد؛ به سادگی با نوبت‌دهی الکترونیک، راه‌اندازی و تحت پوشش بیمه قرار گرفتن خدمات تله مدیسین(دوراپزشکی) و با اجرای طرح‌هایی همچون نظام ارجاع و پزشک خانواده قابل کاهش یافتن است و منجر به ساماندهی وضعیت ارجاع و مراجعه بیماران به پایتخت می‌شود اما تاکنون اجرای این طرح‌ها در کشور به شکل سراسری درنیامده یا مغفول واقع شده است.

البته وزیر بهداشت وعده‌هایی برای آغاز و تکمیل طرح "پزشک خانواده" از دی‌ ماه سال جاری داده و باید منتظر ماند و دید نتایج این قول عین‌اللهی به کجا خواهد رسید.

انتهای پیام/